Сельская бібліятэка — нацыянальны ўзровень

— Так, — пагаджаецца сама бібліятэкар Таццяна Пінчук, — матэрыялу ў нас і насамрэч сабрана вельмі шмат. Прычым усе метадычныя рэкамендацыі мы стараемся заўсёды дапаўняць мясцовым матэрыялам, па-свойму іх апрацоўваем. Мае першыя выхаванцы, з кім мы толькі пачыналі вывучэнне народных звычаяў і святаў, ужо сталі дарослымі людзьмі, але і дагэтуль памятаюць многае з таго, пра што даведаліся ў дзяцінстве, узгадваюць нашы першыя сумесныя мерапрыемствы. Сённяшнім удзельнікам “Золака”, а гэта школьнікі ад 8 да 14 гадоў, таксама падабаецца тое, што мы робім.
Тут будзе дарэчы сказаць, што ў дзень нашага прыезду ў Катку ў бібліятэцы і сапраўды былі дзеці, як самі яны зазначылі, прыйшлі на рэпетыцыю да Купалля. Калі запыталася, што ім запомнілася з ужо праведзеных святаў, то і хлопчыкі, і дзяўчынкі дружна сказалі пра Масленіцу, асабліва ім запомніўся конкурс з блінамі, якія трэба было з’есці на хуткасць — каму ж такое не спадабаецца?! Па кароткай, але даволі змястоўнай размове з бібліятэкарам і юнымі наведвальнікамі бібліятэкі было зразумела, што гэта сельская бібліятэка і сапраўды — асяродак нацыянальнай культуры. Таму заканамерным бачыцца і вынік гэтай работы: Каткаўская сельская бібліятэка Глускага раёна стала ўладальнікам першай прэміі вышэйназванага Нацыянальнага конкурсу.
Тут таксама Таццяна Леанідаўна падкрэслівае, што рыхтавала прэзентацыі і афармляла неабходны для конкурсу матэрыял не адна, а ў цесным узаемадзеянні з метадыстамі бібліятэчнай сістэмы. Ці не ў гэтым і сакрэт яе поспеху, што ўмее працаваць з людзьмі, умее зацікавіць сваімі ідэямі і так іх увасобіць у жыццё, што і далей усім хочацца зноў прыходзіць сюды, збірацца разам, чытаць, слухаць, распавядаць.
Т.ЛУГАВАЯ
Фота С.РУДЗІНСКАГА